"Marność nad marnościami..."

"...i wszystko marność" - głosi jeden z moich ulubionych cytatów Księgi Koheleta. No spoko. Wszystko świetnie, ale czemu męczę Was cytatami z Biblii, zapytacie. Odpowiedzią na to pytanie,  jest uroczystość Wszystkich Świętych.

 Pierwszy listopada to nie tylko dzień wolny od pracy (choć w tym roku wypada w niedzielę - smuteg ) oraz  czas na wyspanie się po halloweenowej imprezie, lecz to też dzień zadumy. I w tym skromnym pościku chcę się trochę z Wami pozadumiać :P Zapraszam!

Powrót do przeszłości

Zwyczaj odwiedzania grobów bliskich w Dzień Zaduszny, czy w poprzedzający go dzień Wszystkich Świętych jest jednym z moich ulubionych corocznych rytuałów. Całą rodzinką pakujemy się do samochodu, wypełniamy bagażnik różnego rodzaju zniczami i ruszamy w stałą trasę. Zatrzymujemy się nad miejscami pochówku wielu bliskich i znajomych, i w ciszy wpatrujemy się w ich nazwiska wypisane na nagrobku. Pierwszy listopada, to dzień, w którym porzucamy wszystkie nasze "przyziemskie" sprawy i zatrzymujemy się na chwilę modlitwy.

 Często stojąc tak wokół grobu kogoś z bliskich, wraca do nas fala wspomnień z nim związanych. Dzieci pytają rodziców "a kto tu leży?", a oni zaczynają tłumaczyć, że to akurat był bart ciotki, która rozwiodła się z wujkiem, który wyjechał z kraju trzy lata temu. Takie wspominanie i uświadamianie kolejnym pokoleniom skąd się właściwie wzięły, jest bardzo istotne. Czy, gdyby nie to święto, pojechalibyśmy częściej, niż raz na parę lat, by pokazać dzieciom, gdzie został pochowany ich pradziadek? Skąd miałyby się dowiedzieć o tym, jak on walczył na wojnie, jak umarł za ojczyznę? Takie wycieczki do przeszłości każdemu są od czasu do czasu potrzebne.

I tak umrzemy...

Kolejną ważną wartością wnoszoną przez tę uroczystość i obrzędy z nią związane, jest świadomość przemijania. Prawda jest taka, że nikt z nas nie jest nieśmiertelny. Nie pokonamy cichego zabójcy, jakim jest czas. Godzina za godziną, tydzień za tygodniem, rok za rokiem. Nasze życie upływa. Nie możemy nic zrobić, by zatrzymać pędzącą bez przerwy wskazówkę zegara. 

Tak często przejmujemy się za mocno pracą, szkołą, pieniędzmi. A to wszystko w chwili śmierci nie będzie miało dla nas żadnego znaczenia. Liczyć się będzie to, jak przeżyliśmy ten ziemski etap naszego istnienia. Czy byłem szczęśliwy? Czy byłem dobrym człowiekiem? Czy wykorzystałem dany mi czas w stu procentach? 

Patrząc na palące się w zniczach świece, powinniśmy dostrzec, jak łatwo jest taki silny, pełen życia promień zdmuchnąć... 

Może dotrze do nas, że powinniśmy spojrzeć na nasze życie, jak na skarb i zacząć je szanować i cieszyć się z jego posiadania. Tak wiele poświęcamy na stresy, na kłótnie, problemy i troski, że zapominamy o cieszeniu się z tego, że istniejemy! Odłóżmy na bok pracę choć na chwilę i zacznijmy żyć! Nie marnujmy cennych godzin na bezmyślne zajęcia, bo tych godzin już nie odzyskamy. 

Cieszmy się z każdej sekundy. Wykorzystujmy wszystkie szansy. Budźmy się gotowi na piękny dzień. Dzielmy się radością z innymi.

Przemijajmy, ale z klasą!

vanitas vanitatum et omnia vanitas (Koh 1,2)

Czas spędzony na cmentarzu, może być dla każdego innym przeżyciem. Może być to czas na modlitwę i zbliżenie się do Boga. Może to być chwila na wspomnienia i refleksję nad własnym życiem. Może być to czas rozpaczy i tęsknoty za zmarłymi, których kochaliśmy. Ale na pewno, jest to dobrze przeżyty czas. 

Oczywiście, są też tacy, którzy z uroczystości Wszystkich Świętych robią wielki pokaz mody. Kobiety poubierane w najnowsze płaszczyki i buty z nowej, jesiennej kolekcji. Albo konkurs, kto ma ładniej przyozdobione groby! Ludzie potrafią się ścigać we wszystkim, ale na to już nic nie poradzimy :P

Mam nadzieję, że nie zanudziłam Was tym poważnym postem, ale chciałam poruszyć tak ważny dla mnie temat. Macie inne opinie? Chcecie się czymś ze mną podzielić? Zachęcam! 

Pozdrawiam cieplutko - Liv <3