nasza chwila wieczności

Czas wypełniamy różnymi zdarzeniami. Wiele poświęcamy obowiązkom, pracy, czy koniecznościom, przykładowo jedzeniu. Jedzenie jest fajne. Ale nasz czas wypełniają też ulotne chwile, momenty niezaplanowane.

 Doświadczamy niesamowitości, wcale się ich nie spodziewając. To takie małe prezenty od życia, żebyśmy nie zapominali, jakie jest piękne. Doceniam takie chwile całym swoim ciałem i całą duszą. Ale czasem jednak łapię się na podirytowaniu. Bywam wręcz oburzona. Gdy po przeżyciu czegoś naprawdę zachwycającego, muszę wrócić do codzienności. Do codzienności, która udaje, że nic się nie zmieniło. Że nie mamy w sercu kolejnego bezcennego wspomnienia. Która za szybko próbuje nam odebrać tą radość.

Spotykamy ludzi, którzy dzielą się z nami swoim czasem. Niektórzy przeżywają z nami całe swoje życie. Innym poświęcamy tylko kilka lat. Są też ludzie, z którymi dzielimy tylko krótką chwilę. Może jeden dzień, jeden wieczór, może tylko wspólną podróż tramwajem. Jednak jest coś magicznego w tym naszym sercu, że uwielbia zapamiętywać nawet te krótkie spotkania. Często tym spotkaniom poświęca wiele uczuć i uwagi. Jedno spojrzenie wymienione z nieznajomym w pociągu, może zamącić nam w głowie na wiele miesięcy. A wspomnienie tego momentu zrozumienia z kimś obcym, może nawet po wielu latach wywołać uczucie żalu, że tylko ten moment nam dano. Albo jedna impreza, z ludźmi których nie spotkamy już nigdy, bo życie po prostu odbiera nam tą możliwość.

 

Często los daje nam tylko ten krótki moment, krótkie uniesienie, które cały pozostały nam czas, nosimy w sercu. Może to być jedna przetańczona razem, niezapomniana noc. Może krótka rozmowa podczas podróży autobusem. Kilka spojrzeń nad tłumem, na jakimś koncercie. Takie ludzkie połączenia. Połączenia trwające chwilę, a odciskające się na drodze naszego życia mocniej. Z niesamowitą siłą. I choć możemy się złościć na życie, że dało nam tylko moment. Że odebrało nam możliwość poznania się, zrozumienia, może pokochania. To ten moment, ta noc, wieczór, czy kilka wspólnych minut jest naszą własnością. To nasz odłamek wieczności, który mogliśmy dzielić. Nikt nam go już nigdy nie odbierze. To nasz skarb. I kto wie, może kiedyś znowu na siebie natrafimy? Życie przecież uwielbia nas zaskakiwać.

~Liv

Ps. Pozwólmy sobie kochać teraz.